Ik ben in Rome! Gister rond 12uur ben ik aangekomen. Van m'n voordeur in Delft tot het St. Pietersplein heb ik 2.534 kilometer gefietst. Tot de camping 2.555km, daar ben ik nu.

Het stuk door Toscane en Umbrie was echt super. Veel mooie dorpjes en vergezichten. Maar het was misschien wel het zwaarste deel tot nog toe. Veel steile klimmetjes en bij elke afdaling zie je de volgende klim alweer verschijnen.

De dag na Florance kwam ik aan in Siena. Hier ben ik nog wel doorheengefietst, maar ik had even geen zin om de stad uitgebreid te bezoeken. Bovendien had ik spierpijn van alle trappen in Florance :)
Daarna kwam ik Le Crete uit. Dit gebied is de zuidkant van Toscane. In de film Gladiator zitten een aantal scenes van het huis van de hoofdpersoon. Zo'n landschap ik het precies. Helemaal leeg met heuvels, allemaal wuivende graanvelden en op elke top van een heuvel een mooi huis. Naar elk huis loopt een laan met Cipressen erlangs. Dat zijn ook meteen de enige bomen in dit gebied. Ik was dus blij dat het niet al te warm was. Er stond wel een erg harde wind, wat de heuvels extra vermoeiend maakte. Hard moeten trappen om een heuvel af te komen is niet echt motiverend...
Die dag eindigde ik in het dorp tot waar Hannibal ooit met zijn olifanten is gekomen. Hij had de fiets moeten nemen!

Daarna ging ik door naar Assisi. Het was de hele dag al wat dreigend, maar vlak voor Assisi ging het los. Ik ging snel schuilen bij een grote boom. Helaas werkte dat ook maar een paar minuten. Vervolgens bleek ik bij een oprit te staan waar precies op dat moment een trouwstoet op kwam rijden. Ik stond dus wel een beetje lullig te verregenen. Maar toen het opklaarde, verscheen ook Assisi uit de wolken. Erg cool. Het dorpje zelf wordt overspoeld met bedevaartgangers. Bovendien liepen er erg veel monniken en nonnen rond. In alle soorten kleding. Ik dacht eerst even dat ze in themakleding rondliepen om het dorp wat meer sfeer te geven :) Vanaf de camping had ik een superuitzicht over het dal.

De dag erna had ik minder geluk met de camping in de stad Spoleta. De camping bleek een nogal dubieus geheel te zijn, met veel troep en 3 stoffige tentjes. Bovendien was het helemaal verlaten en ver van alles en iedereen vandaan, dus ik vond het geen relaxed idee om daar te overnachten. De enige andere camping was 8km terug. Besloten om daarheen te fietsen, het was toch nog niet laat. Na veel zoeken bleek die camping opgeheven te zijn. Ik ben dus maar weer teruggefietst naar Spoleta, waar ik in een B&B heb overnacht. Uiteindelijk was ik daar pas weer om 18.30uur.

En ook de dag erna ging het niet lekker met het zoeken van een overnachtingsplek. Ook in dit gebied waren er weinig campings, maar in het boek stond een soort B&B waar je ook kon kamperen. Dat was m'n doel en rond 15uur had ik nog één laatste zware klim tot ik bij de B&B zou zijn. Het bleek net buiten het dorpje te liggen en was een grote ommuurde tuin, met daarin één hoofdgebouw en twee kleine gebouwtjes, verder was het één groot grasveld. Ik vroeg of ik hier ook kon kamperen, maar volgens de vrouw kon dat niet, want het was een 'hotel'. Nogal overdreven om 4 kamers een hotel te noemen. Maar het was wel vervelend dat ik niet kon kamperen, want het was de enige mogelijkheid in de wijde omgeving. Ik vroeg dus nog een keer of het echt niet mogelijk was. Ik had eten bij me, hoefde niet perse te douchen en wilde alleen m'n tent ergens neerzetten. Die vrouw keek nog eens om zich heen op zoek naar een plekje (alsof ze midden in Rome stond) en concludeerde toen dat ze echt geen plek had. Ik kon wel een kamer huren voor 65euro zonder ontbijt. Toen kon ik haar echt wel wat aandoen! Wat een kreng! Uiteindelijk moest ik nog 10km klimmen om in het volgende dorp te komen. Als ik me 's ochtends voorbereid om 100km te fietsen kom ik bij wijze van spreken fluitend aan, maar als je denkt dat je er bent en dan nog een zwaar stuk moet, is dat niet echt leuk.

In dat dorp waar ik uitkwam sprak de man van de VVV geen engels, wat niet echt handig was, dus dat schoot niet op. Ik heb een keer de tip gekregen dat ze in cafés vaak goede overnachtingsplekken weten. Dus ik ben naar een café gegaan, waar ik met handen en voeten aan de barman heb uitgelegd dat ik een eenvoudig hotel zocht. Er ontstond direct een levendige discussie onder alle gasten in het café waarna unaniem besloten werd naar welk hotel ik moest gaan. Dat hotel was inderdaad prima!

De meeste Italianen zijn overigens enorm hulpvaardig, ookal spreken ze geen enkele andere taal. Als de verkeersborden weereens ontbraken, sprak ik een Italiaan aan en wees op de kaart waar ik heen wilde. Bijna altijd liepen, fietsten of brommerden ze een heel eind mee om de weg te wijzen. Eén keer vroeg ik het aan een man in een auto, maar dat was niet zo'n succes. Hij reed op z'n Italiaans met een noodgang door dat dorp en ik er keihard achteraan om hem bij te houden! Aan de andere kant van het dorp nog ik nog net hijgend 'graci' zeggen. Dus daarna heb ik het maar niet meer aan mensen in auto's gevraagd...

En toen Rome! Langzaam werd het verkeer drukker en chaotischer. Fietsen in Rome is een beetje als fietsen in Amsterdam, maar dan extremer. Iedereen is constant naar elkaar aan het toeteren, maar daar bedoelen ze volgens mij niet echt iets mee. Ik kreeg er wel lol in om overal tussendoor te slalommen, om vervolgens vooraan het stoplicht te komen en bij groen keihard door te fietsen tot de auto's me inhaalden en ik weer in de chaos zat.

Op het St. Pietersplein ben ik een uurtje gebleven. Daar kwam ik andere Nederlandse fietsers tegen, die een fietspad naar de camping wisten. Dus dat ging daarna wel makkelijk. Behalve dan dat ze een brug dichtgelast hadden, waar iedereen gewoon z'n fiets overeen tilde en doorging. Een Italiaanse fietsers zei, terwijl hij over het hekje klom: Viva Italia! En zo is het! Op deze camping komen overigens veel fietsers, dus dat is wel gezellig.

In totaal ben ik 32 dagen onderweg geweest, waarvan 3 echte rustdagen. Ik heb dus 29 dagen gefietst, met een daggemiddelde van ongeveer 88km. De langste dag was 135km, de korste dag 38km. M'n fiets heeft het buitengewoon goed gehouden! Behalve de tikkende trapper in Frankrijk heb ik geen problemen gehad. Zelfs geen enkele lekke band! Ookal heb ik over alle soorten wegen gereden, verhard en onverhard. Naast m'n banden ben ik erg blij dat ik toch nog deze fietstassen en voordrager gekocht had. Ookal ben ik zelf een paar keer goed verregend, m'n bagage is altijd drooggebleven. En ondanks alle snelheden en hobbels is alles stabiel blijven zitten, wat toch wel relaxed was.
Zelf moet ik even wennen aan het idee dat ik niet meer hoef te fietsen. Het werkt namelijk redelijk veslavend.

Morgen komt m'n vader naar Rome, wat erg cool is, en samen gaan we tot woensdag de stad bezoeken. Daarna nog 2 weken met Geertje op vakantie door Zuid-Italie, maar dan hebben we een auto, dus dat is relaxter! Waarschijnlijk moeten we dan wel wat bergen oprennen, want ik heb energie over :)