Rome
Het stuk door Toscane en Umbrie was echt super. Veel mooie dorpjes en vergezichten. Maar het was misschien wel het zwaarste deel tot nog toe. Veel steile klimmetjes en bij elke afdaling zie je de volgende klim alweer verschijnen.
De dag na Florance kwam ik aan in Siena. Hier ben ik nog wel doorheengefietst, maar ik had even geen zin om de stad uitgebreid te bezoeken. Bovendien had ik spierpijn van alle trappen in Florance :)
Daarna kwam ik Le Crete uit. Dit gebied is de zuidkant van Toscane. In de film Gladiator zitten een aantal scenes van het huis van de hoofdpersoon. Zo'n landschap ik het precies. Helemaal leeg met heuvels, allemaal wuivende graanvelden en op elke top van een heuvel een mooi huis. Naar elk huis loopt een laan met Cipressen erlangs. Dat zijn ook meteen de enige bomen in dit gebied. Ik was dus blij dat het niet al te warm was. Er stond wel een erg harde wind, wat de heuvels extra vermoeiend maakte. Hard moeten trappen om een heuvel af te komen is niet echt motiverend...
Die dag eindigde ik in het dorp tot waar Hannibal ooit met zijn olifanten is gekomen. Hij had de fiets moeten nemen!
Daarna ging ik door naar Assisi. Het was de hele dag al wat dreigend, maar vlak voor Assisi ging het los. Ik ging snel schuilen bij een grote boom. Helaas werkte dat ook maar een paar minuten. Vervolgens bleek ik bij een oprit te staan waar precies op dat moment een trouwstoet op kwam rijden. Ik stond dus wel een beetje lullig te verregenen. Maar toen het opklaarde, verscheen ook Assisi uit de wolken. Erg cool. Het dorpje zelf wordt overspoeld met bedevaartgangers. Bovendien liepen er erg veel monniken en nonnen rond. In alle soorten kleding. Ik dacht eerst even dat ze in themakleding rondliepen om het dorp wat meer sfeer te geven :) Vanaf de camping had ik een superuitzicht over het dal.
De dag erna had ik minder geluk met de camping in de stad Spoleta. De camping bleek een nogal dubieus geheel te zijn, met veel troep en 3 stoffige tentjes. Bovendien was het helemaal verlaten en ver van alles en iedereen vandaan, dus ik vond het geen relaxed idee om daar te overnachten. De enige andere camping was 8km terug. Besloten om daarheen te fietsen, het was toch nog niet laat. Na veel zoeken bleek die camping opgeheven te zijn. Ik ben dus maar weer teruggefietst naar Spoleta, waar ik in een B&B heb overnacht. Uiteindelijk was ik daar pas weer om 18.30uur.
En ook de dag erna ging het niet lekker met het zoeken van een overnachtingsplek. Ook in dit gebied waren er weinig campings, maar in het boek stond een soort B&B waar je ook kon kamperen. Dat was m'n doel en rond 15uur had ik nog één laatste zware klim tot ik bij de B&B zou zijn. Het bleek net buiten het dorpje te liggen en was een grote ommuurde tuin, met daarin één hoofdgebouw en twee kleine gebouwtjes, verder was het één groot grasveld. Ik vroeg of ik hier ook kon kamperen, maar volgens de vrouw kon dat niet, want het was een 'hotel'. Nogal overdreven om 4 kamers een hotel te noemen. Maar het was wel vervelend dat ik niet kon kamperen, want het was de enige mogelijkheid in de wijde omgeving. Ik vroeg dus nog een keer of het echt niet mogelijk was. Ik had eten bij me, hoefde niet perse te douchen en wilde alleen m'n tent ergens neerzetten. Die vrouw keek nog eens om zich heen op zoek naar een plekje (alsof ze midden in Rome stond) en concludeerde toen dat ze echt geen plek had. Ik kon wel een kamer huren voor 65euro zonder ontbijt. Toen kon ik haar echt wel wat aandoen! Wat een kreng! Uiteindelijk moest ik nog 10km klimmen om in het volgende dorp te komen. Als ik me 's ochtends voorbereid om 100km te fietsen kom ik bij wijze van spreken fluitend aan, maar als je denkt dat je er bent en dan nog een zwaar stuk moet, is dat niet echt leuk.
In dat dorp waar ik uitkwam sprak de man van de VVV geen engels, wat niet echt handig was, dus dat schoot niet op. Ik heb een keer de tip gekregen dat ze in cafés vaak goede overnachtingsplekken weten. Dus ik ben naar een café gegaan, waar ik met handen en voeten aan de barman heb uitgelegd dat ik een eenvoudig hotel zocht. Er ontstond direct een levendige discussie onder alle gasten in het café waarna unaniem besloten werd naar welk hotel ik moest gaan. Dat hotel was inderdaad prima!
De meeste Italianen zijn overigens enorm hulpvaardig, ookal spreken ze geen enkele andere taal. Als de verkeersborden weereens ontbraken, sprak ik een Italiaan aan en wees op de kaart waar ik heen wilde. Bijna altijd liepen, fietsten of brommerden ze een heel eind mee om de weg te wijzen. Eén keer vroeg ik het aan een man in een auto, maar dat was niet zo'n succes. Hij reed op z'n Italiaans met een noodgang door dat dorp en ik er keihard achteraan om hem bij te houden! Aan de andere kant van het dorp nog ik nog net hijgend 'graci' zeggen. Dus daarna heb ik het maar niet meer aan mensen in auto's gevraagd...
En toen Rome! Langzaam werd het verkeer drukker en chaotischer. Fietsen in Rome is een beetje als fietsen in Amsterdam, maar dan extremer. Iedereen is constant naar elkaar aan het toeteren, maar daar bedoelen ze volgens mij niet echt iets mee. Ik kreeg er wel lol in om overal tussendoor te slalommen, om vervolgens vooraan het stoplicht te komen en bij groen keihard door te fietsen tot de auto's me inhaalden en ik weer in de chaos zat.
Op het St. Pietersplein ben ik een uurtje gebleven. Daar kwam ik andere Nederlandse fietsers tegen, die een fietspad naar de camping wisten. Dus dat ging daarna wel makkelijk. Behalve dan dat ze een brug dichtgelast hadden, waar iedereen gewoon z'n fiets overeen tilde en doorging. Een Italiaanse fietsers zei, terwijl hij over het hekje klom: Viva Italia! En zo is het! Op deze camping komen overigens veel fietsers, dus dat is wel gezellig.
In totaal ben ik 32 dagen onderweg geweest, waarvan 3 echte rustdagen. Ik heb dus 29 dagen gefietst, met een daggemiddelde van ongeveer 88km. De langste dag was 135km, de korste dag 38km. M'n fiets heeft het buitengewoon goed gehouden! Behalve de tikkende trapper in Frankrijk heb ik geen problemen gehad. Zelfs geen enkele lekke band! Ookal heb ik over alle soorten wegen gereden, verhard en onverhard. Naast m'n banden ben ik erg blij dat ik toch nog deze fietstassen en voordrager gekocht had. Ookal ben ik zelf een paar keer goed verregend, m'n bagage is altijd drooggebleven. En ondanks alle snelheden en hobbels is alles stabiel blijven zitten, wat toch wel relaxed was.
Zelf moet ik even wennen aan het idee dat ik niet meer hoef te fietsen. Het werkt namelijk redelijk veslavend.
Morgen komt m'n vader naar Rome, wat erg cool is, en samen gaan we tot woensdag de stad bezoeken. Daarna nog 2 weken met Geertje op vakantie door Zuid-Italie, maar dan hebben we een auto, dus dat is relaxter! Waarschijnlijk moeten we dan wel wat bergen oprennen, want ik heb energie over :)
De Po-vlakte en Appenijnen
De Po-vlakte heb ik gehad en ik ben nu in Florance! Dit is het eindpunt van deel 2. Nu alleen nog deel 3, maar voor m'n gevoel ben ik er bijna.
De eerste dagen in Italie moest ik erg wennen aan het italiaanse verkeer. Het lijkt wel of ze hier geen verkeerdregels hebben, maar meer een soort richtlijnen. Ik hebal vaak gedacht dat het met de auto's voor me mis zou gaan. Mensen die inhalen in een blinde bocht, terwijl de tegenligger een stukje van de bocht afsnijdt. Ai... Zolang het voor me gebeurdt vind ik het niet zo erg, maar relaxed is het niet.
Over de Po-vlakte heb ik een beetje gemengde gevoelens. Ze zeggen weleens dat het net Nederland is, maar de enige overeenkomst is dat het plat is. Verder is het rommelig en saai. Op mij kwam het een beetje over alsof het hele gebied op een gegeven moment siesta is gaan houden maar er niet meer mee gestopt is. Rommelige akkers, vervallen huizen en overwoekerde bouwplaatsen. Toch heeft het ook wel wat. Van die kleine dorpjes met een enorme kerk, in een grote leegte.
Maar de tweede dag had ik het er een beetje mee gehad. Geef mij maar heuvels of bergen, dat is veel leuker! Maar toen bedacht ik me dat ik m'n Ipod meehad! Met een muziekje erbij door de weilanden fietsen is minder erg :)
Wat ook lastig is aan de Po is dat er vrijwel geen campings zijn. De laatste keer dat ik schreef was ik in lecco op delaatste camping voorde volgende 100km. Toch maar gedaan. Maar door het ontbreken van verkeersborden (ze hebben hier de rare gewoonte om verkeersborden te slopen) en door wegwerkzaamheden was ik compleet verkeerd gereden. Uiteindelijk heb ik 135km gedaan. Toen had ik het ook wel zo'n beetje gehad. Op de camping kwam ik de Nederlanders weer tegen. Toen we net aan een groot glas bier zaten, stak er een storm op. Heel vreemd. Het weer veranderde verder niet, alleen begon het extreem hard te waaien. Er is zelfs een boom omgewaaid. Gelukkig ver van m'n tent.
De dag erna was er geen camping op een dagafstand. Toen heb ik overnacht in een Locanda , een soort B&B. Lekker geslapen in een echt bed en niet eens duur! Zo'n 35euro inclusief ontbijt.
Vanaf daar ben ik doorgereden naar Modena. De stad van Ferarri. Ik had graag de fabriek willen bezoeken (als dat mogelijk is), maar de campingbaas snapte me niet, dus ik wist niet of het mogelijk
was. Bovendien was het maandag een feestdag. Ik ben 's ochtends toch nog de stad ingegaan, maar het VVV was dicht, dus toen heb ik het maar opgegeven. Volgende keer beter. Die dag was het al grijs
maar toen ik net de stad uitfietste begon het te regenen. Niet echt een bui, maar zo'n miezerregen waarvan je binnen een half uur helemaal doorweekt bent. Eigenlijk wel passend bij de Po-vlakte,
zo'n saaie regenbui die de hele dag duurt :)
Rond de middag ging ik de Appenijnen in. Maar veel heb ik er toen niet van meegekregen. Ik heb de hele weg in een soort wolk gereden van mist en regen. Meer dan de berm en 50mtr voor me heb ik niet
gezien. Wat vooral vervelend is aan de regen, naast dat je helemaal doorweekt raakt, is dat alle olie van de ketting afspoelt. Na twee uur regen begint alles minder soepel te lopen en gaat het
schakelen ook niet meer lekker. Niet echt motiverend.
Toen ik bijna bij de camping was reed ik weer verkeerd, omdat het bord vanuit mijn richting weg was. Toen ik daarachter kwam en ik terug moest (omhoog), had ik het helemaal gehad. Scheldend op alle Italianen ben ik bij de camping gekomen.
De campingbaas had blijbaar met me te doen, dus ik mocht voor 25e een luxe cabin huren, met bad! Super relaxed.'s Avonds had z'n vrouw gekookt. Een goede risotto. Toen ik dat ophad, had ik eigenlijk wel genoeg. Maar toen hij m'n bord kwam ophalen zei hij: (it. accent) 'good, now we have potatoes and meat'. Pfff, ik kon die avond alleen nog maar op m'n bed liggen :)
Overigens ontbijt ik nu op z'n Italiaans. Dus in een plaatselijk barretje een kop koffie en een zoet broodje. Die barretjes zijn erg gezellig. Soms vol oude mannetjes, soms ook allemaal zakenmensen op weg naar hun werk. Maar na zo'n suiker/caffaine shot wil ik wel fietsen!
Vandaag ben ik dus in Florance aangekomen. Morgen een dagje vrij en de stad in om een fractie van alles dat hier te zien is te bekijken.
Omdat ik nog tijd over heb fiets ik de lange route via Umbrie. Schijnt erg mooi te zijn, dus ik ben benieuwd.
(het zijn maar weinig foto's, want deze computer doet raar. In internetcafes staan altijd oude barrels lijkt wel. De foto's plaats ik later wel)
Zwitserland
Ik ben in Italie! Dus hierbij een verslagje van Zwitserland.
Zwitserland is echt cool om doorheen te fietsen. Allemaal goede fietspaden, verhard of met van dat steengruis. Dat laatste fietst best ok, alleen als het even echt steil is, wilde m'n achterband weleens wegslippen. Mijn route volgde voor een groot deel de zwitserse Rhein-route. Langs de Rijn dus. Mijn route week er soms even vanaf om er later weer op terug te komen.
De eerste twee dagen ging ik van west naar oost, tot de Bodensee. Het was weekend dus de route was best druk. Ze hadden het ook de Ortlieb-route kunnen noemen (tassenmerk). Heel veel gezinnen op pad, blijkbaar voor een weekendje. De route is daar ook ook geschikt voor, want het isvrij vlak en klimt heel langzaam omhoog. Overigens hadden alle Zwitsers natuurlijk rode fietstassen. Hoe kan het ook anders :)
Het coole in Zwitserland is dat er weinig echt grote lanbouw is. Naast een veldje koeien, staat een boomgaard en daarna weer een akkertje. Dat maakt het wel afwisselend en leuk. Waarschijnlijk zijn daarom is daarom overigens ook het eten zo duur. Een droge worst begon bij 10 euro en de prijzen gingen vrolijk door tot ver boven de 30!
Aan de Bodensee had ik echt een topcamping en ik stond direct aan het water. Ik was er rond 15uur dus heb nog een paar uur lang kunnen zwemmen enzo.
Dag drie ging naar het zuiden. Door een stukje Oostenrijk en Liechtenstein. Je ziet echt geen verschil, op de nummerborden na dan. En in Liechtenstein zijn de auto's nog net iets dikker dan in Zwiterland. In Liechtenstein kwam ik 4 Nederlanders tegen van een jaar of 50. Ook op weg naar Rome, ook met de route van Benjaminse. Ik ben even met ze opgefietst maar toen zijn we weer apart doorgegaan.
Die dag eindigde in Chur en de dag erna begon het echt klimmen! Ik had met mezelf afgesproken dat ik sowieso tot Splugen zou gaan. Als ik daar voor 13.30 aan zou komen zou ik doorgaan omhoog en anders zou ik in Splugen blijven. Dit deel was al flink klimmen door een nauwe pas. Erg cool!
Onderweg kwam ik nog een keer die Nederlanders tegen en natuurlijk kwam ik om 13.45 aan in Splugen. Heel lang zitten twijfelen maar toch besloten om te blijven. Niet eens zozeer voor de steile klim, maar meer voor de lange afdaling erna, tot de eerste camping.
Gelukkig werd mijn keus bevestigd toen rond een uur of 15uur dikke wolken rond de pas hingen en het zelfs begon te regenen. Dan is het niet leuk boven!
De volgende dag was het erg koud. Zo'n 10 graden. Toch maar besloten om te gaan. Eerst een klein stukje terug naar het stuwmeertje vlakbij Splugen als warmingup en toen de pas op.
De pas was echt cool! Langzaam neemt het aantal bomen af en de sneeuw toe. Ik ben niet gestopt en in een keer doorgegaan tot de top. 1,5 uur later stond ik daar. Veel sneller dan verwacht!
Daar was het echt koud! Het miezerde een beetje en dat bevroor op m'n kaartenmap! Een Italiaanse douane-beambte heeft een foto van me gemaakt. Hij sprak overigens geen woord engels of duits terwijl hij letterlijk 1 meter na de grens stond.
Bovenaan dus snel door naar beneden. Dat was wel even afzien want toen was het echt koud! Snel een extra thermo aangedaan en dan weer door. Langzaam werd het warmer en ook daarmee ook weer leuker. Beneden was het een comfortabele 30 graden. Daar sta je dan met al je thermo's :) Snel uitgedaan dus.
Die avond wilde ik pizza eten. En wie kwam ik tegen in het restaurant? Natuurlijk, de 4 Nederlanders weer. Ik heb met hun meegegeten, op hun kosten! Erg aardig!!
Vandaag heb ik een rustig dagje gehouden langs het como-meer en nu ben ik aan de zuidkant. Morgen de Po-vlakte op.
Terugkijkend vond ik die hele klim eigenlijk best te doen! Het was eigenlijk zelf gaaf. Natuurlijk is het doorbikkelen en ligt het tempo niet hoog. Maar ook langzaam kom je vanzelf boven. Je hoeft alleen maar door te blijven trappen. Op een racefiets moet het dus helemaal een eitje zijn! Dat ga ik nog een keer doen. Dan in een keer beide delen achter elkaar. Wie gaat er mee?
(ik heb nog twee coole filmpjes gemaakt van het klimmen, maar die wil deze computer even niet uploaden, dus dat komt nog)
Basel!
Ik ben in Basel! Sneller dan verwacht eigenlijk. Overigens typ ik dit op een Duits toetsenbord, dus eventuele fouten komen daardoor. Rare jongens die Duitstaligen...
Op zondag vertrok ik uit Echternach, na een kop koffie te hebben gedronken bij het Frieze echtpaar. Het deel van Frankrijk waar ik doorheen moest, loopt duidelijk leeg. Zelfs het café en bakker zijn weg in de meeste dorpen. Alles is geconcentreerd rond een paar grotere dorpen/steden. Hierdoor was het vaak lastig plannen wat de volgende camping moest zijn. Of op 70km afstand, of direct op 95km. Dat is ook de reden waardoor ik wat sneller in Basel ben, vaak besloot ik in de middag om toch nog maar door te fietsen naar de volgende camping op 1,5 uur fietsen. De mensen zijn hier overigens erg vriendelijk. Een keer toen ik besloot door te fietsen was m'n water op. Ik vroeg in m'n beste Frans aan een vrouw bij een huis of ze m'n fles kon bijvullen. Ze kwam terug met een gevulde fles een een grote kop koffie! Overigens zei ze aan m'n accent te kunnen horen dat ik uit Nederland kom. Vind ik knap, want m'n frans is zo slecht dat je nou niet echt van een accent kan praten.
Toen kwamen op dinsdag de Vogezen. Het verschil in landschap is erg opvallend. Eerst allemaal lege, typisch franse, dorpen en plots wordt het meer duits. De huizen zijn anders, de natuur is anders en zelfs de koeien zijn anders. Helaaszijn ook de heuvelsanders. De ' top' waar ik overheen moest was zo'n 800mtr. Wel echt een topweg! In m'n boek stond dat ze op de top lekkere taart verkochtten. Dat blijkt te kloppen!
Nadat ik de Vogezen over was, was ik in de Elzas. Omdat alles wat sneller gegaan was dan gepland, besloot ik de langere route door de kleine, maar rijke, wijndorpen te nemen. In het boek stond de waarschuwing dat het soms wel wat steil zou zijn. Ook dat klopte. Zelfs in het laagste verzet moet ik soms staan. Erg irritant was dat dan m'n linker pedaal ging tikken. Deed hij al soms in Nederland, maar dat hield dan weer op. Nu niet meer. Ik irriteerde me hier zo aan dat ik in Ribeauville naar de fietsenmaker ben geweest. Die trok z'n conclusie (as eruit, invetten en alles weer goed vastdraaien) en ik ging akkoord. Maar toen was het 12uur. En alles gaat dicht van 12 tot 14uur. Ik besloot maar te wachten, dus veel foto's zijn in Ribeauville gemaakt. Overigens lijken al die dorpjes op elkaar. Je kan goed aan de huizen zien dat het al vroeg erg welvarend was door de wijn. Ook heeft elk dorp een of meer ooievaarsnest(en). Het plaatselijke symbool.
Uiteindelijk ben ik blij dat ik m'n pedaal heb laten maken, de heuvels tussen de wijngaarden werden nog steiler! Zo steil dat m'n voorwiel loskwam bij het steigen, ondanks m'n voortassen. Bovendien heb ik in een afdaling van een paar honderd meter m'n topsnelheid bereikt. (familie even een regel overslaan) namelijk 62 km/h. Zelfs bij de afdaling van de Vogezen heb ik dat niet gehaald.
Nu dus een vrije dag in Basel. De volgende stop: de Alpen. Ik hoop dat de pas open is. Een Zwitsers echtpaar nodigde me 's avonds uit om een wijntje te drinken bij hun caravan, zij vertelden dat vrijwel alle passen nog gesloten zijn door de vele sneeuw van deze winter.
Onderweg
Zo, een berichtje vanuit het Luxemburgse Echternach. Ik heb nu 5 dagen gefietst en houd hier m'n rustdag. Leek me handig om dat steeds op zaterdag te doen, want op zondag is er niets open.
Het fietsen gaat erg goed! Ik doe elke dag zo'n 80km op de kaart, wat neerkomt op zo'n 90km in het echt. Ik moet natuurlijk steeds een beetje van de route afwijken voor een winkel of camping. Bovendien rijd ik nog weleens een beetje verkeerd, vooral in de dorpjes.
Ik heb het ritme aardig te pakken, ik ga elke avond vroeg slapen, rond een uur of 22.00uur. Dan is het toch donker, bovendien ben ik dan behoorlijk moe. De volgende dag zit ik meestal zo rond 8.30uur weer op de fiets. Ik heb ontdekt dat ik beter 3 keer op een dag een broodje kan eten, dan 1 keer echt lunchen. Met een paar broodjes op fietst het niet echt lekker.
Het weer is steeds goed geweest, behalve gisteren dan! Het begon een beetje te miezeren, maar rond 12uur ging het los. Binnen no-time was ik doorweekt. In een bushokje heb ik een extra thermo aangedaan en m'n regenbroek. Maar toen ik verder ging fietsen begon het nog harder te regenen en om dan met 50km/h een heuvel af te razen met een beslagen bril vond ik nogal lijp :) Ik heb toen maar even pauze genomen in weer een bushokje. Omdat ik het ook behoorlijk koud had gekregen heb ik daar ook soep gemaakt. Wel handig hoor, als je altijd alles bij je hebt... :)
De route is erg mooi. Veel over fietspaden of rustige wegen. Vanaf Maastricht begon direct het klimmen. Erg vermoeiend, want alle heuvels zijn kort maar erg stijl. Het is bovendien frustrerend om keihard omlaag te gaan, terwijl je weet dat je dat straks allemaal weer omhoog moet klimmen, met nog een stukje extra erbij. Nu verder naar het zuiden beginnen de heuvels al wat langer te worden, waardoor ik meer in een ritme kan komen.
Helaas kan ik geen foto's posten van onderweg, want de met plakband in elkaar gehouden laptop, waar ik achter zit heeft geen cardreader . Dus die foto's komen nog. Wel heb ik wat foto's geplaatst van m'n vertrek, die Johan gemaakt heeft.
De volgende rustdag plan ik voor volgende week zaterdag, misschien wel in Basel!
Paklijst
Het heeft wat moeite gekost, maar ik heb alles in m'n tassen gekregen.
Het belangrijkste is dat ik in totaal 20kg mag inchecken bij Ryanair. Verder is er een magische verhouding van 1/3 deel voor, en 2/3 deel achter, volgens allerlei fietsites.
| Achter | Basis* | Werkelijk | ||
| Tas Rechts | 5,3 | 6,1 | kleding | Ketting, sleutel 15, kabels |
| Tas links | 5,5 | 6,2 | badspul, slaapzak | Banden en remmen |
| Tent en matje | 4,2 | 4,2 | ||
| Voor | ||||
| Tas Rechts | 2,4 | 2,8 | kleine reparaties set | diverse |
| Tas links | 2,0 | 3,1 | kookspul | |
| Stuurtas | 2,0 | 2,6 | divserse kleine dingen | |
| Totaal | 21,4 | 25,0 | ||
| Verdeling | ||||
| Achter | 70% | 66% | ||
| Voor | 30% | 34% |
Splügenpass
De Splügenpass blijkt nog gesloten te zijn. Tot 20 mei zelfs! Een mooi excuus om niet te hard te fietsen!
http://www.tcs.ch/main/de/home/verkehrsinfo/paesse_tunnels.html
De route
De route die ik ga volgen is 'Onbegrensd fietsen van Amsterdam naar Rome', door Paul Benjaminse. Hieronder een klein kaartje. De route is beschreven in drie boeken. Opvallend is wel dat de route eigenlijkin Maastricht begint, dus daar moet ik eerst even heen. Op de fiets natuurlijk. Voor het stuk naar Maastricht gebruik ik deel 0, ook van Benjaminse.
De reden dat ik voor de routevan Benjaminse gekozen heb, is omdat deze route door veel landen reist en erg afwisselend is.Bovendien heeft hij ervoor gezorgt dat de reis vooral over rustige wegen gaat. Bovenaan deze 'blog' is een foto te zien vaneen deel van de beklimming over de Splügenpass. Hopelijk is de pas open als ik er ben, want nu is hij nog gesloten door sneeuw.
Ik weet niet hoevaak ik deze blog kan updaten. Ik ga namelijk vooral door kleine dorpjes, want dat fietst relaxter dan door grote steden. Of ik daar veel internetcafés tegen zal komen is dus nog even de vraag. Maar ik zal m'n best doen om toch regelmatig iets te plaatsen.